Olej mineralny przez lata był wystarczająco dobrym środkiem smarnym, aby umożliwić rozwój silników spalinowych. Powstawał z tej samej ropy naftowej, z której produkowano paliwo do tych silników i spełniał swoje zadanie, smarując i chroniąc elementy pracujące w trudnych warunkach. Jednak jego jakość miała swoje ograniczenia, ponieważ z oleju mineralnego nigdy nie można było całkowicie usunąć wszystkich zanieczyszczeń. W tej kwestii oleje syntetyczne nie miały sobie równych.

Tworzony od podstaw w laboratorium olej syntetyczny osiąga poziom czystości, którego oleje mineralne nigdy nie będą w stanie uzyskać, a dodatkowo stwarza przestrzeń do dalszego doskonalenia. Dzięki starannie opracowanym dodatkom oleje syntetyczne zapewniają lepszą ochronę przed zużyciem, skuteczność w skrajnych temperaturach, czystość silnika, ochronę układów emisji spalin oraz możliwość ograniczenia zużycia paliwa. Co więcej, charakteryzują się większą jednorodnością i spójnością we wszystkich kluczowych parametrach.

Chłodny początek

Choć dziś zalety olejów syntetycznych wydają się oczywiste, przez długi czas pozostawały one rozwiązaniem niszowym. Już w 1929 roku Standard Oil Company of Indiana próbowała wprowadzić je do szerszego użytku, jednak inicjatywa nie zakończyła się sukcesem komercyjnym. Nie chodziło o niską jakość, lecz o to, że kierowcy wciąż ufali tradycyjnym olejom i uznawali je za wystarczające. Nawet gdy w 1931 roku F.W. Sullivan, jeden z czołowych specjalistów firmy, ogłosił wyniki swoich prac nad procesem polimeryzacji olefin, pozwalającym uzyskać ciecz smarującą, rynek nie wykazał zainteresowania wdrożeniem tej technologii. Klienci po prostu ufali swojemu olejowi mineralnemu i nadal by to robili, dopóki nie pojawił się powód, by go zmienić.